Στην πλατεία του χωριού, δίπλα στον αιωνόβιο πλάτανο υπάρχει ένα παλιό διώροφο αρχοντικό από το 1700, το οποίο διατηρεί την παλιά του αρχιτεκτονική & λειτουργεί ως ξενώνας.
Παραδοσιακό κτίριο που κληρονόμησε ο Στέφανος Τζούφης από τους προγόνους του και φρόντισε να παραμείνει η εξωτερική του όψη και η εσωτερική του διακόσμηση στο παλιό του ύφος.
Είναι ξενώνας με πέτρινες αυλές, χαγιάτι, οντάδες, ξύλινα πατώματα και ταβάνια σκαλιστά, πλούσιο ξυλόγλυπτο διάκοσμο.
Τα δωμάτια  μεγάλα, οι πόρτες ξύλινες, ωραία και μεγάλα μπάνια, τηλεόραση σε όλα τα δωμάτια.
Μπαίνουμε στο χαγιάτι (χώρος υποδοχής) το οποίο έχει τρεις καμάρες, είναι μεγάλο και ηλιόλουστο, όπου ο πελάτης απολαμβάνει το πρωινό. Δεξιά μπαίνουμε σε δωμάτιο χειμωνιάτικο, καθιστικό (ματζάτο). Αριστερά άλλο ματζάτο χειμωνιάτικο. Δεξιά αυτού του ματζάτου υπάρχουν τρία συνεχόμενα κελάρια` βοηθητικοί χώροι να βάζουν και να διατηρούν τυριά, κρασιά και άλλα τρόφιμα. Από την πλευρά της Ανατολής του ηλίου η τοιχοποιία έχει πάχος δύο μέτρα.  Ήταν το φυσικό ψυγείο εκείνων των εποχών.
Ανεβαίνουμε στο 2ο όροφο που είναι η κρεβάτα. Μεγάλος χώρος με θέα προς το όρος Μιτσικέλι, άπλετο φως, έχει μπάσια σε σχήμα (Π) ανατολίτικου ρυθμού. Εδώ γινόταν οι συνομιλίες, συγκεντρώσεις, επισκέψεις ονομαστικών εορτών και γλέντια. Δεξιά υπάρχει δωμάτιο (οντάς) με μπάσια και τζάκι, ξύλινο πάτωμα και ταβάνι. Δεξιά συνέχεια άλλο δωμάτιο (καθιστικό) με την ίδια διαρρύθμιση. Αριστερά άλλος οντάς με πολύ πλούσιο ξυλόγλυπτο διάκοσμο, ταβάνι όλο σκαλισμένο στο χέρι, μπάσια και τζάκι. Έχει γυναικωνίτη. Από εκεί έβλεπαν τα κορίτσια αν τους άρεσε ο γαμπρός που ερχόταν για προξενιό ή δεν τους άρεσε για να αποφασίσουν. Όλη η πλευρά είναι νταμπλαδωτή με σχέδιο, έχει και «ντλαπίτσια». Έχει δύο παράθυρα που βλέπουν στην κρεβάτα. Από εκεί έπαιρναν μέρος στις συνομιλίες ανήμποροι ή ηλικιωμένοι ή τυχόν κατάκοιτα άτομα. Στη συνέχεια υπάρχει διάδρομος που οδηγεί στη θυροπούλα, μικρή, κρυφή πόρτα που οδηγεί σε δύο μικρότερα δωμάτια.(μυστικά δωμάτια)
Όλες οι πόρτες θωρακίζονται, ασφαλίζονται. Από το μέσα μέρος υπάρχουν αμπάρες ή «απεράτες».  Ο Ξενώνας είναι ένα μικρό μουσείο.